WIGILIA SZWADRONOWA 2018 12 14 OPOLE

WIGILIA SZWADRONOWA

Wieczór ciemny bo grudniowy

Budynek klubu „Skorpionowy”

Samochody powoli podjeżdżają

Panie i Ułani wysiadają

Wszyscy szumnie się witają

Potem zapasy i wiktuały wyciągają

Kilka stopni i „ Klub Skorpiona”

A tam dowódcy twarz skupiona

Wojtek wita każdego wesoło

Kilka osób kręci się wokoło

Wszyscy w kręgu się zbierają

Dziewiętnasta – wigilię zaczynają

Andrzej Kapelan modlitwę intonuje

Potem Waldek - Józefa Mączkę deklamuje

Wszyscy łamiąc się opłatkiem

Składają sobie życzenia zdrowia z dostatkiem

Stoły obficie zastawione

Zajmuje miejsca towarzystwo szwadronowe

Jak zwyczaj każe skosztować trzeba

Wszystkich dań nie pomijając chleba

Czas mija na rozmowach miłych

Bez polityki i wstawek hałaśliwych

Wreszcie od ułańskich przyśpiewek zaczynają

I na chóralnych kolędach zakańczają

Mundur Ułański choć barwa niejednaka

Przekrój wieku acz mina junaka

Spotkanie się powoli rozmywa

Co chwila ktoś ubywa bo późna godzina

Niech Wam się szczęści w tym nowym roku

Koń niech dobrze niesie a szabla przy boku

A Tobie co czytasz i widzisz to wyobraźni okiem

Szybko się decyduj i dołączaj skokiem

Jan Józef Łoziński

14 Grudnia 2018 roku Ochotniczy Szwadron Kawalerii Ziemi Opolskiej zorganizował wigilię w której jeszcze jako " cywil banda " uczestniczyłem Cywil bo jeszcze nieumundurowany
ale przynależny do Stowarzyszenia pozwoliłem sobie kilka zdań na temat atmosfery nabazgrolić.
Pozdrawiam serdecznie uczestników jak i tych którzy zaglądają w moje niskie progi
JJŁ

TOMIK DANUSI

Witajcie
Chciałem się już od kilku dni podzielić z czytelnikami podarunkiem od Danusi - kolejny jej tomik zagościł w mej biblioteczce.
Tym razem to " Z życia wzięte "
Miło mi niezmiernie i dziękuje serdecznie autorce za to wyróżnienie

Poszukajcie jej wierszy w necie czy na fb a sami się przekonacie że warto po nie sięgnąć.

Pozdrawiam serdecznie autorkę jak i zaglądających tutaj - miłego poniedziałku życzący

JJŁ

CZYM DLA MNIE TWOJE SPOJRZENIA 1993 01 27/29

CZYM DLA MNIE TWOJE SPOJRZENIA  1993 01 27/29

Czym dla mnie są twe spojrzenia       

Jak piękną melodią twoje westchnienia

Największym czarem twój pocałunek

Twa miłość lekarstwem na wszelki frasunek

Twe ciało najwspanialsza nagroda

A łono niebiańska rajska zagroda

Dotyk twych dłoni niczym muśnięcie wietrzyka

Przy twoich piersiach wszelki problem znika

Pragnę dziewczyno twej miłości

Upojne chwile spędzam w czułości

Kocham twe oczy zielone

Twe usta moich stęsknione

Nie interesują mnie inne kobiety

Nie działają żadne uboczne podniety

Interesuje mnie tylko twa dusza i ciało

I pragnę by nam się udało

A że się uda głęboko wierzę         

Tak jak cię kocham naprawdę szczerze

Zmieni się gruntownie moje życie

Będę cię pieścił i całował w zachwycie

Skończą się samotne dni i noce

Twoją miłością swe myśli ozłocę

Będziemy wspólnie przez życie kroczyć

To się całować to na siebie boczyć

Jan Józef Łoziński

POEZJE WYSZEPTANE III

BŁĄDZĄC W UNIESIENIACH

Tomik w przygotowaniu do druku

Dziękuję za odwiedziny w mych niskich progach pozdrawiając serdecznie

TWE OCZY

TWE OCZY    1993 04 26    

Twe oczy spoglądają w zachwycie   

Podziwiając wiosnę w jej rozkwicie

Rozkoszujesz się w zapachów powodzi

To ona nas swym urokiem uwodzi

Ileż razy się już to powtarzało

Eksplozją zieleni po zimie wybuchało

Ile razy rozpoczynałem sezon ogrodowy

Zapełniający spichlerz zapasów domowy

Ale po raz pierwszy jestem zauroczony

Tobą i wiosną będąc zadziwionym

Wiosna nadchodzi po zimie co roku

A ty raz na zawsze zagościłaś w mym oku

W swej miłości do ciebie zapałałem

Zbyt długo na twe przyzwolenie czekałem

Szukając cię pośród zakamarków świata

Przez swej młodości wszystkie lata

A teraz znów piszę w samotności

W braku uczucia i twej czułości

Ale już za cztery dni

Przy twym boku będę realizował sny

Utulę w ramionach po miesiącu tęsknoty

Będę cię pieścił całował ponawiając zaloty

A ty w szczęściu do mnie przytulona

Uśniesz szczęśliwa i rozpromieniona

I tak w pierwszych dniach majowych

Będziemy się całować pośród woni wesołych

Zakwitły fiołki i tulipany

Wkrótce bez kwiatami zostanie obsypany

Ale cóż tam wiosna pośród swoich woni

Gdy my ku przyszłość pędzimy w szczęścia pogoni

Kocham cię wiosną latem zimą

Wszak tyś jedna mą ukochaną dziewczyną

Jan Józef Łoziński

POEZJE WYSZEPTANE III

BŁĄDZĄC W UNIESIENIACH

Tomik w przygotowaniu do druku

Dziękuję za odwiedziny w mych niskich progach pozdrawiając serdecznie 

JEMIOŁA

Dopiero teraz pod koniec listopada po opadnięciu liści widać jak lipa została zniewolona przez jemiołę. Nie wiadomo czy zdoła w przyszłym sezonie jeszcze sobie poradzić z tym pasożytem. Dlatego zrobiłem kilka zdjęć i wybrałem jedno z nich żeby wstawić swój wiersz dawno temu napisany ale mam nadzieję że doskonale pasujący do fotki.

Jemioła

1992–12–25

Rósł wielki dąb — przewspaniały,

W którym dziesiątki ptaków gniazda słały.

O wspaniałej gałęzi koronie,

Gdyby to było możliwe — zasiadłby na leśnym tronie.

Kiedyś — jedna sójka nieostrożna,

Spowodowała, że wrzodem pokryła się korona przemożna.

Przyniosła na dziobie ziarnko białawe,

I poczęło rosnąć trądowe zielsko zielonkawe.

Rosło powoli, w gałąź się wtapiając,

Inne gałęzie swymi nasiennikami zarażając.

Bez względu na to, jak się czepiło,

W bok, w górę swą kulę tworzyło.

Pradawni Galowie w swych legendach prawili,

Że posiada cudowną moc — czarodziejskiej chwili.

Że jest pomostem ziemi z zaświatem,

Dotknięcie ziemi może być dramatem.

Dlatego, gdy zrywali JĄ z wyżyny,

Dbali, by nie dotknęły ziemi ni okruszyny.

Słali płachty niczym kobierce,

Czcią było przepełnione ich serce.

A teraz — nikt na to nie zwraca uwagi,

Na ogół padają na ten temat blagi.

Mało, kto wie, jak TO się nazywa,

Od legend ważniejsza jest przyszłość fałszywa.

Rosną na drzewach wszelkiego rodzaju,

Wzdłuż i wszerz — po całym kraju.

Zwykły człek już tego niezwyczajny,

Powieś pod sufitem jemiołę — rok będzie urodzajny.

Tylko nieliczni te legendy znają,

Mało, którzy do tego wagę przykładają.

A one rosną w spokoju na wyżynach,

Pookrywane w śnieżnych pierzynach.

Podarowałem Ci zeszłego Bożego narodzenia,

Gałązkę jemioły, — co miała mieć „coś do powiedzenia”

Ponoć te inne szczęścia nie przyniosły,

Lecz owoc tego podarunku to rok ten radosny.

Nie był wcale mijający rok zły,

Wszak w moim sercu jesteś tylko Ty.

Mógłby być, co nieco przyjaźniejszy,

Ale i tak Twój obraz w mym sercu jest najważniejszy.

JAN JÓZEF ŁOZIŃSKI

Jeśli coś Wam przypadło do gustu to więcej podobnych wierszy znajdziecie pod poniższym adresem 

https://ridero.eu/pl/books/poezje_wyszeptane/

Pozdrawiam serdecznie wieczorową porą zapraszając w moje niskie progi.

WSPOMNIENIE LATA

Dziś rankiem ujrzeliśmy pierwszy śnieg w tym sezonie jesienno zimowym więc postanowiłem lekko wspomnieć lato wraz z jego orgią barw.

Trochę ciepła zawsze się przyda kiedy na zewnątrz plucha bo śnieg już się topi.

A przy okazji przypominam sobie swój OGRÓD z tomiku POEZJE WYSZEPTANE 

Ogród

2000-12-29

Dzwonki, Nasturcje i Nagietki,

Do tego Szałwie i Firletki,

Rozmaryn, Dzięgiel i Bazylie,

A ponad tym wszystkim — Lilie

Szczęć, Lofant i Dziewanna,

Kolendra o kwiatach jak manna,

Gryki, Gorczyce i Rzepaki,

A w tym — płonące Czerwone Maki.

Żmijowce: Grecki i Zwyczajny

Do tego Bez jak zwykle majny,

Kalina wraz z wonną Maliną.

Przetykane Czarną Jeżyną.

Naparstnice i Kąkole

Soje i zwykłe Fasole,

Pomidory i Rumianki

I zwisające Chmielu firanki.

Róże, Osty i Przegorzany

Ogród barwami poprzystrajany.

Marchwie i Cebule

Tulą się do siebie czule.

Facelie wabią Pszczoły i Motyle

Trzmiele nie pozostają w tyle,

Rosę miodną spijają,

Bursztynowy miód stwarzają.

Dynie wabią kwiatu wielkością

Lipy nektaru słodkością.

Akacje wonną małmazyją

Tutaj owady wiedzą, że żyją.

A w żywopłocie Jeże siedzą

Sikorki Gąsienice jedzą.

Wróble na płocie rozrabiają,

I wszyscy się świetnie mają.

Czy ta kraina kiedyś powstanie?

Zabrzmi Słowicze tęskne kląskanie.

Nadejdą znów te lata,

Powrócę do wewnętrznego świata.

Mam nadzieje że przy poniedziałkowym poranku kilka kolorowych fotek pomoże rozpocząć ten nowy tydzień z uśmiechem i lżejszym spojrzeniem w nadchodzący czas świąteczny bo do świąt już jedynie niecałe pięć tygodni

Pozdrawiam miłego oglądania jak i czytania życząc.

https://ridero.eu/pl/books/poezje_wyszeptane/

MIŁEGO WTORKU ŻYCZĘ POZDRAWIAJĄC SERDECZNIE

CHOINKA 1992 12 11

Witam w moich niskich progach.

Przepisując wczoraj kolejne bazgroły doszedłem do wniosku że skoro już po marketach sezon świąteczny się zaczyna to i ja mogę się z wami podzielić tymi kilkoma słowami.

Mam nadzieję że komuś się spodoba choćby cytat jakiś a to już będzie dla mnie nagrodą wielką.

Mam nadzieję że ten kawałek ujrzy światło dzienne w trzecim tomiku Poezji Wyszeptanych ale o tym zdecydować musicie WY - czy drukować czy też s powrotem na kolejne ćwierćwiecze do szuflady schować głęboko.

Pozdrawiam serdecznie miłego dnia życząc który u nas zapowiada się ciepło i słonecznie

JJŁ

 CHOINKA   1992 12 11 

Upadła szyszka na glebę jałową

Na polanę śródleśną wrzosową

Zbuchtował ziemię gwizdem dzik

I zaczął swój żywot świerkowy smyk

Najpierw nieśmiało wychnął spod trawy

Potem świata był bardzo ciekawy

Rósł ładnie szybko i wysoko

Aż leśniczemu wpadł w oko

Właśnie nadchodził czas świąteczny

Zajechała fura na polanę dniem słonecznym

Ścięli drzewko wraz z gromadą braci

Nie patrząc że umiera i blask traci

Wystawiona na placu do sprzedaży

Każde dziecko o pięknej choince marzy

Kupiłaś to najładniejsze właśnie ty

By zrealizować tradycje i sny

Ustawiłaś w kącie obok stołu

Ubrałaś ozdobami od góry do dołu

Zajarzyły zamigotały barwne światełka

U dołu stanęła barwna stajenka

Zabłysła pierwsza gwiazdka na niebie

Podzieliliście opłatek pośród siebie

Tylko choinka  w kącie stała  samotnie

Nadchodził czas śmierci niezawodnie

Dzieci z gwarem do prezentów się dobrały

Zrywając cukierki za gałązki ją targały

W końcu po kilku nocach i dniach

Wyrzucono usychające drzewko w piach

Ileż ginie drzewek bezmyślnie co roku

By zabłyszczały ozdobami świątecznego zmroku

Choć raz muszę przyznać że chemia się przydała

Setką tysięcy drzewek życie uratowała

https://www.google.pl/search?q=poezje+wyszeptane&oq=poezje&aqs=chrome.5.69i57j69i60j69i61j69i60j35i39l2.9257j0j7&sourceid=chrome&ie=UTF-8

A tu znajdziecie adresy księgarni internetowych gdzie pierwszy tomik POEZJI WYSZEPTANYCH można zamówić - o ile oczywiście uznacie że warto - wybór należy do WAS
JJŁ

WZGÓRZE MONT MART 1992 12 12

Witam poniedziałkowym niezdecydowanym termicznie porankiem.
Niby słońce próbuje się przebić ale jakoś mu to nie bardzo wychodzi.
Żeby nie było że się obijam to wstawiam dzisiaj z rękopisu przepisany bazgroł który mam nadzieję ujrzy światło dzienne nie tylko tutaj ale również w trzecim tomiku
Trzeci tomik? Jeszcze drugi nie ujrzał drukarni a tu trzeci hi hi hi
Spokojnie - mam tyle materiałów że wystarczy  na kilka dalszych
Ważne aby ktoś to chciał czytać - jeśli będą czytelnicy to i kolejne tomiki będą się ukazywać bo ważne aby było dla kogo to wydawać.
Pozdrawiam miłego dnia jak i tygodnia życząc
JJŁ






WZGÓRZE MONT MART  1992 12 12

Pogoda była bardzo nieciekawa         

Deszczowa chłodna rzekłbym mgława

Poszliśmy w górę wąskimi uliczkami

Do placu z krętymi hiszpańskimi schodami

Stało tam kilku wiarusów starych

Z ptakami okolicznymi zapoznanych

Brałyście do rąk okruchy karmy ofiarne

Lądowały na dłoniach wróble figlarne

Wchodziłem na górę w posępnym nastroju

Pełen rezygnacji i wewnętrznego niepokoju

Ciągle siebie za ten stan rzeczy obwiniałem

Że twego zaufania zdobyć nie umiałem

Na wzgórzu stała okazała świątyni bryła

Dla czegoś mnie zlekceważyła odtrąciła

Postawiłam na ofiarę świecę białą

By szczęście i zdrowie cię nie opuszczało

Pomodliłem się za ciebie dziewczyno

Jakoś lżej mi się na duszy uczyniło

Dlaczego miałbym ci złorzeczyć i przeklinać

Skoro nie mogłem szczęścia z tobą zażywać

Skoro taki mój los i przeznaczenie

Niech ona w szczęściu znajdzie spełnienie

Na placyku z tyłu grono malarzy

Tych najlepszych i zwykłych pacykarzy

Nagle doznałem wspaniałego olśnienia

Zapragnąłem twej podobizny stworzenia

Pomimo twych dąsów i oporów

Przystąpiono do realizacji szkicowanych wzorów

Nie chciałaś przyjąć tego daru serca

Byłaś dla mnie najwspanialsza i najokrutniejsza

W końcu ruszyliśmy w kierunku powrotnych tras

Nie wiedziałem że nadchodził prawdy czas

Nic mnie nie interesowało nie ciekawiło

Jakieś zaskorupienie mnie otuliło

Usiedliśmy z Włodkiem w jednej z kafej

Wspomniał co nieco za swych Paryskich dziej

W końcu spojrzał mi głęboko w oczy

Nie przewidywał że aż tak mnie zaskoczy

Rzekł mi to wprost roześmiany

Przecież ty jesteś w niej zakochany

Serce nagle żywiej w piersi skoczy

Nie sądziłem że twa osoba tak mnie zauroczy

Wrócił mi nastrój i chęć do życia

Dotarłem do głębi miłości ukrycia

No i w końcu jednak miał rację

Osiągnęliśmy po roku wspólne aspiracje

Modliłem się byś w życiu była szczęśliwa

A tyś mnie także takowym uczyniła

PUSTELNICZE BAJANIA

Wtorkowym porankiem pogoda chyba chciała nas nieco rozpieścić ale odrobinę przedobrzyła bo pomimo że nagle w ciągu nocy temperatura skoczyła na 18 st. w plusie to do tego doszły porywiste wiatry Czyli HALNY u nas zagościł a tym samym niektórym może ból głowy doskwierać o bezsenności już nie wspominając.
Ale ja z czym innym dziś chciałbym napomknąć.
Szykuję do wydania pierwszą część Pustelniczych bajań Pierwszą bo druga jeszcze nie powstała.
Kilka małych wstawek z tego co jest w pierwowzorze a niektóre treści zostaną być może zmienione bądź rozbudowane - to się jeszcze okaże czy w tym wydaniu czy może w kolejnym.
Jak na razie równolegle z przygotowaniem nowych wydań idzie zbieranie kasy na ich sfinansowanie no i analizowanie opinii czy warto w ogóle to drukować .
Pozdrawiam miłego dnia życząc i z Dionizosem w objęcia wichrów na pierwszy dzisiejszy spacer ruszając.

https://ridero.eu/pl/books/poezje_wyszeptane/

https://ridero.eu/pl/books/poezje_wyszeptane/

PRAHA 2011 rok

Pogoda przy poniedziałku jest niestety beznadziejna. Siąpi całą noc i poranek cały a i wczoraj więcej było deszczu niż dobrej atmosfery.Akurat mija siedem lat jak byłem w Czeskiej Pradze.

Oczywiście wystrój już świąteczny czyli początek grudnia a my byliśmy na pilotażowej wycieczce jako kursanci na pilotów wycieczek.

Miłe wspomnienia choć pogoda też nie rozpieszczała.

Miasto jest dość dobrze znane ale często przebiegając dołem nawet nie zauważamy tych wszystkich upiększeń fasad jakimi budowniczowie starali się upiększyć swoje domy i pałace.

Rzućcie okiem i sami pomyślcie czy kiedykolwiek zwróciliście uwagę na ten czy tamten widok.

Wiadomo że baszty i bramy przyciągają wzrok szczególnie ale skupmy się na samych fasadach.

Kto wie może jeszcze nie wiecie gdzie chcecie się wybrać w tym sezonie jesienno zimowym i właśnie Praha przypadnie Wam do gustu.

Pozdrawiam miłego poniedziałkowego poranku jak i tygodnia życząc a sam biorę się za przepisywanie kolejnych rękopisów swoich bazgrołów żeby jeszcze w tym roku wydać kolejny tomik i oddać go w Wasze dłonie najdalej w okresie świąteczno-noworocznym  

https://ridero.eu/pl/books/poezje_wyszeptane/

https://ridero.eu/pl/books/poezje_wyszeptane/

KOLOROWE PACIORKI

Na dworze ciemno i ponuro ale szczęściem nie moknąco więc postanowiłem wspomnieć nieco kolorów z tego sezonu ogrodniczego.

Faktem jest że zapuściłem w tym roku działkę straszebnie ale jak wiecie miałem trochę zamieszania z przygotowaniem do wydania swojego debiutu książkowego czyli " POEZJI WYSZEPTANYCH "

Ale wracając do tematu ogrodniczych inspiracji - podsyłam kilka zdjęć zbiorów kukurydzy odmiany GLASS GEM  o ile poprawnie napisałem nazwę bo w angielskim jestem noga totalna.

Nie jest to GMO i praktycznie każda kolba jest inną paletą barw mam nadzieję że równie miłą oku waszemu.

Mam nadzieję że ta tęcza koralikowa wywoła u Was choćby odrobinę uśmiechu i tym samym pomoże przetrwać piątkowe oczekiwanie na początek weekendu.

Pozdrawiam serdecznie zaglądających i czytających miłego dnia życząc 

https://ridero.eu/pl/books/poezje_wyszeptane/