Rangers II 1992-01-20

Rangers II 1992-01-20 

Myślał, że nigdy się to nie przydarzy

Zwątpił, gdy ujrzał ją wśród grzybiarzy

Jakiś głos sercem szeptany

Przecież jesteś w niej zakochany

Potem były telefoniczne rozmowy

Był niefrasobliwy-otworzony

Byli w Paryżu i okolicy

Serce przepełnione uczuciem goryczy

Listy pisał-chciał się żenić

Tylko ona mogła mu życie odmienić

Lecz ona była wielką realistką

Rozwiała nadzieję -marzenia-wszystko

Zrozpaczony -odsunął się od ludzi

Jeszcze nie rozumie-jeszcze się łudzi

W końcu by przerwać swe tęsknoty

Zwalnia się z tamtej roboty

Wyjeżdża za ocean-ale pisze wiersze

Tylko do niej należy jego serce

Staje w obronie słusznej sprawy

Doznaje zaszczytów -funkcji-sławy

Jest w jego oddziale jedna dziewczyna

Co od miesięcy łasi się – przymila?

Gdy w końcu ulega jej pokusom

Zamach i strzały jej życie kruszą

Przed śmiercią obciąża go obietnicą

Powrotu do tamtej-rozstania ze stanicą

Ciągną się dni każdego miesiąca

Wreszcie wojna dobiega końca

W swą ostatnią długą podróż wyrusza

Marzeniami-tęsknotami serce przykusza

Jakie będzie to ich spotkanie?

Marzy, że już z nią zostanie

Przechodzi po peronach

Jego twarz zamyślona

Dreszcze przy kwiatów kupnie

Na pewno jakaś awantura wybuchnie

Na korytarzu przy kasie-cóż widzi

Facet ją trzyma-z niego szydzi

Nie widzi, że jest ich trzech uzbrojonych

Nie widzi pistoletów w siebie wymierzonych

Trzy pociągnięcia cyngla wykonuje

Trzy kule prosto w czoła pakuje

Jednakże i oni wystrzelili

Strzałem w brzuch go powalili

Ona podbiega do niego płacząca

Jemu dostaje się kula jej grożąca

Pada na posadzkę żywym ogniem trawiony

Odzyskuje świadomość jej łzami cucony

Ona płacząc z siebie wyrzucała

Nie możesz umrzeć -jam cię kochała

Uspokaja ją -o pocałunek błaga

Martwa głowa na kolana pada

Płaczem -szlochem-zdrojem źrenicy

Nikt nie przerywa martwej ciszy

Tylko z jego spojrzenia martwego

Wyczytasz pytanie - Boże, dlaczego

JJŁ

Z debiutanckiego tomiku "Wyszeptane" - który ukaże się za kilka tygodni.

Przynajmniej taki był zamiar kilka lat temu.

Tomika nie ma i nie wiedzieć czy kiedykolwiek zostanie wydany.

Przy mojej obecnej sytuacji finansowej ta inwestycja nie ma żadnych widoków na spełnienie tak jak mój własny dom na wsi.

No cóż!

„, Co komu pisane to go nie minie"

Widać tak ma być.

Dzięki wszystkim, którzy zechcieli tu zajrzeć - witam i pozdrawiam miłego środowego popołudnia życząc w kroplach deszczu, który u nas siąpi zmieniając doskwierające upały w całkiem znośne chwile, zwłaszcza dla naszego "DIONIEGO”, który z racji swojego futra ciężko znosi upały.